8 aylık hamileyken, annem ve kız kardeşim aile yemeğinde 120.000 dolarlık bebek fonumu onlara vermem konusunda ısrar ettiler. Reddettiğimde tartışma büyüdü ve kapıya sendeleyerek girdim. Suyum hemen geldi. Ancak annemin sonrasındaki tepkisi, tartışmanın kendisinden çok daha yürek parçalayıcıydı.
Sekiz aylık hamileyken, annem ve kız kardeşim aile yemeğinde 120.000 dolarlık bebek fonumu onlara vermem konusunda ısrar ettiler. Reddettiğimde tartışma büyüdü ve kapıya sendeleye sendeleye girdim. Suyum hemen geldi. Ama annemin sonrasındaki tepkisi, tartışmanın kendisinden çok daha yürek parçalayıcıydı.
Benim adım Madison, otuz yaşındayım ve bu, ailemin beni nasıl mahvetmeye çalıştığının ve karnımda taşıdığım çocuğun beni nasıl kurtardığının hikayesi. Eşim Luke ile Chicago’da yaşıyorum ve ilk bebeğimiz, oğlumuz Liam’ı dünyaya getirmek üzereydik. Sekiz aylık hamileyken, karnımda çırpınan minik ayaklara aşık olmuştum. Her kalp atışı, her tekme, her hıçkırık beni neredeyse acı verici olan derin bir sevinçle doldurdu.
Luke bu yolculuk boyunca dayanağım oldu. İşleri biriktiğinde bile tek bir doktor randevusunu bile kaçırmadı. Yatmadan önce ebeveynlik kitapları okuyan, sorulmadan mobilya montajı yapan ve hamilelik kaygısından gece 2’de ağlayarak uyandığımda sırtımı ovuşturan türden bir adam. Bu bebeğe sanki hayatımız buna bağlıymış gibi hazırlanıyorduk, çünkü birçok yönden öyleydi. Son iki yıldır Luke ve ben finansal bir güvenlik ağı oluşturmak için yorulmadan çalıştık. Tatilleri kıstık, evde yemek pişirdik ve her fazladan kuruşu biriktirdik. Birlikte, Liam’ın doğumu, olası Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi bakımı veya öngörülemeyen tıbbi acil durumlar için özel olarak 120.000 dolar ayırdık. Sadece para değildi; gönül rahatlığıydı.Devami sionraki sayfadadır…
1 / 2
