Oğlumun sağlığı kötüye gidiyordu ve tek eşleşme böbreğimdi. Gelinim bana "Bunu yapmak zorundasın, sen onun annesisin!" diye baskı yaptı. Ameliyat başlamadan hemen önce 9 yaşındaki torunum "Büyükanne, böbreğine ihtiyaç duymasının gerçek nedenini paylaşayım mı?" diye bağırdı.Ameliyathane hayal ettiğimden daha soğuktu. Dar masaya uzandım, parlak ameliyat ışıkları, steril güneşlerden oluşan bir takımyıldız, kalp monitörünün sürekli bip sesi, bir metronom, bir seçim yapmak için kalan saniyelerimi geri sayıyordu. Hemşirenin yanındaki bir tepside, böbreğimi en büyük oğlum Caleb'e vermeyi kabul ettiğimin bir kanıtı olarak imzamın bulunduğu bir pano duruyordu. Herkes bana onun tek şansı olduğumu söyledi... Haberin devamını okumak için sonraki sayfaya geçiniz...
