Bir bakım odasında sessizlik hüküm sürüyordu yalnızca kalp monitörünün ara ara çıkan zayıf bip sesi, yaşlı adamın hayatının son nefesleri gibi yankılanıyordu. 82 yaşındaki bu adam, teşhisini çoktan almıştı: yaygın metastazlar, geri dönüşsüz değişimler. Yaşa bağlı değil, çünkü yaşamını ne zaman yitireceğini biliyordu — saatler, günler… ama onu kıran, yaşama değil, vedaların acısıydı. Gözlerini pencereden dışarı çevirir ve fısıldardı:
— Ritchie… Neredesin, küçük dostum…
Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..
1 / 2
