Okul her gün 4:30’da bitiyordu ama Kim eve saatler sonra geliyordu. Bu çok garipti çünkü okul otobüsünün eve ulaşması sadece on dakika sürüyordu. Emma her gün pencerenin önünde bekliyor, ama otobüs hiçbir zaman kapılarının önünde durmuyordu. Kızı ise saatler sonra neşeli bir şekilde ıslık çalarak eve geliyordu. Sanki hiçbir şey olmamış gibi davranıyor, akşam yemeğinde keyfi yerinde oluyordu. Emma soruyordu: “Nerede kaldın?” Ama cevaplar yine kaçamak. “Bir şey yok anne, okuldaydım.” Emma artık bu cevaplara inanmıyordu. Ve sonunda okulu aradı. Kısa sürede korktuğu cevabı aldı: Kim, birkaç haftadır okul otobüsüne hiç binmemişti Öğretmen de Şüphelenmeye Başladı Kim, her gün okuldan sonra öğretmenine “Annem beni sonra alacak” diyordu. Ama Emma böyle bir şey söylemediğini biliyordu. Öğretmen de bu durumdan rahatsızdı. Çünkü Kim, otobüs kalktıktan hemen sonra okul bahçesinde gözden kayboluyordu. Herkesin kafasında aynı soru: Bu kız nereye gidiyor? Ne öğretmen ne de annesi, Kim’den net bir cevap alabiliyordu. Küçük kız inatçıydı, ağzından tek kelime çıkmıyordu. Ama bu gizemli davranışın bir sebebi olmalıydı. Emma artık dayanamadı. “Bu onun özel hayatı olabilir ama ben onun annesiyim. Güvende olduğundan emin olmalıyım.” Ve sabah erkenden küçük bir kamera aldı, Kim’in çantasına yerleştirdi. Casusluk Başladı O gün okul zili çaldığında Emma ekranın başındaydı. Kameranın navigasyon simgesi hâlâ okul bahçesini gösteriyordu. Öğretmen, Emma’ya “Otobüs beş dakika önce kalktı” dedi. Ama Kim hâlâ okuldaydı. Sınıfın camından bakınca, öğretmen onu oyun alanında tek başına beklerken gördü. Etrafına bakınıyordu. Sanki birini arıyordu. Zil çalalı yarım saat olmuştu ama Kim hâlâ oradaydı. Bir adım bile atmadan bekliyordu. Sonra bir şey oldu. Uzaktan biri yaklaşıyordu. Kim heyecanla tepki verdi. Uzun boylu bir kadındı bu. Üzerinde kırmızı çizgili bir bluz ve siyah bir etek vardı. Emma, ekrana kilitlenmişti. Kızının yanına yaklaşan kadını görünce içi buz kesti. Kadın, Kim’in elini tuttu ve birlikte okuldan uzaklaştılar. Kamera görüntüsü sokak sokak ilerliyordu. Emma’nın kalbi yerinden çıkacak gibiydi. “Bu kadın kim?” “Kim neden onunla gidiyor?” Görüntüler bir parkta durdu. Kadın, Kim’e bir şeyler anlatıyor, Kim başını sallıyordu. Sonra birlikte bir binaya girdiler. Emma, binanın ön cephesini görünce gözlerine inanamadı. Binanın Sırrı Burası bir yaşlı bakım merkeziydi. Emma şaşkındı. “Kızımın burada ne işi olabilir?” diye düşündü. Görüntüler içeride devam etti. Kim, yaşlı bir kadının yanına gitti. Kadın onu görünce gözleri parladı. Sarıldılar. Emma’nın gözleri doldu. Kim, yaşlı kadının saçlarını tarıyor, ona kitap okuyordu. Kadın ise Kim’e minnetle bakıyordu. Emma, görüntüleri izlerken ağlamaya başladı. Kızının her gün gizlice yaptığı şey, bir yabancıya değil… Emma’nın yıllar önce kaybettiğini sandığı annesine, yani Kim’in büyükannesine yardım etmekti.
